lunes, 8 de noviembre de 2010

Ta Marruecos


3 comentarios:

sagardiana dijo...

Escaldafrios, tristera, rabia...
A soledá d'os chirmans d'a Sahara fa un duelo granizo.
Ta cutio lo mundo ba a estar asinas?

Dimpuesas, o pior estará cuan no balga ta cosa fer cosa; cuan s'haiga aplanau a miqueta d'asperanza que en quedaba ta toz os saharauis.

Y nusotros...qué podemos fer? De qué trazas aduyar?

No quererba yo dizir, nunca no pas, ixo de "muerto Chuan l'en daban sopas".
Astí Chuan ye un pueblo entero, con o suyo uniberso autual e anzestral.

En fín, atra esferra más con o pueblo Saharaui.
Qué pena, siñor. Qué pena!!!

Fackel dijo...

Una causa perdida para ellos mismos, hermanos. No tiene solución. Y mira que le da rabia a uno,pero Marruecos es el vecino que compra y negocia y chantajea. Ahora bien, el comportamiento del gobierno socialdemócrata de España, ¡penoso y lamentable!

Se cuece un magma explosivo a tantas bandas...

Aragonía dijo...

Excusar-me a tardanza en a rispuesta.
Fa rabia, muita muita rabia, la impotenzia de no poder fer cosa.
Lis dixamos solencos al pairo d'a boluntad y la angruzia d'os suyos bezinos fa ya 35 añadas. Güey nisisquiera o nuestro gubierno tiene rasmia ta condenar os ataques.
De pena chirmans.
Un fortal abrazo a los dos.