sábado, 22 de mayo de 2010

Mi combersión a o Pastafarismo

As nuebas sobre lo enchuizamiento por teofagia de Javier Krahe, por un documentario feito en 1978, me han impautado emozionalmén y he bisto a luz d'a solenca relichión berdadera: O Pastafarismo.
“Mas yendo por o camín, acontezió que’n plegando amán de Damasco, de repentín li rodió una luminaria dende o zielo; y en cayendo en tierra, sintió una boz que li diziba: Aragonía, Aragonía, ¿Por qué me encorres? Él dizió: ¿Quí yes, Siñor? Y li dizió: Yo soi Monstro de Espagueti Bolador, a qui tu encorres; dura cosa te ye dar cozes contra lo fizón. El, tremando y entreculliu, dizió: Siñor, ¿Qué quiers que yo faiga? Y o Siñor li dizió: Debánta-te y dentra en a ziudá, y te se dirá lo que cale i fer. Y os ombres que iban con Aragonía (busatros os mios amigos) se aturoron arrapaus, sintindo de berdá a boz, mas sin beyer a dengún. Allora Aragonía se'n debantó de tierra, y ubriendo os güellos, no beyeba a dengún; asinas que, plegándo-le por a man, li metioron en Damasco, an estio tres diyas sin beyer, y no minchó ni bebió."
Ramen



3 comentarios:

Fackel dijo...

O sea, ¿que no sirvió para nada la caída del jumento, hermano?

Fackel dijo...

In nomine Platis, Tenedoris et Spaguetti, volemus totus.

Ramen!

Sagardiana dijo...

¿Qué cosa ye ixa d'o "Pastafarismo"?
¿Qué tal plantas Ara?
Dimene que fuerte, eh!
Salú y espaguettis!!!
(Ixa pasta ye prou buena)